به نام حضرت دوست....
دلم قرص است وقتی مسکنم تویی خدا....
گاهی دلم میخواهد سفره ی دلم را برایت باز کنم اما باز به خودم میگویم تو بندگی کن تا خدا برایت خدایی کند ..
آنوقت است که دیگر بی خیال سفره دل خودم میشوم وچشم میدوزم به سفره ی بیکران رحمت تو ....
ای مهربان ترین مهربانان....
در سفره باز نکرده دل من غم بود و سختی ...
در دریای بیکران رحمت تو صبر است و بهشت ....
در سفره من تنهایی و بود و آه...
در اقیانوس تو آرامشی از جنس خودت دیدم که تنهایی ها را پر میکند....
در دل خودم رنج دیدم و دوری .....
در رحمت تو تنها خودت را دیدم .....
...
آری سفره دلم را باز نکردم اما تو خودت دیدی آن را ...
دیدی فشار زندگی ام را ...
من هم دیدم
آری ...
من هم در دریای رحمت تو هر چیزی را که نادیده گرفتم باز هم آرامشت آنقدر پر رنگ بود
که زندگی سخت مرا هم همرنگ خود کرد
اکنون زندگی ام همرنگ توست ای آمرزنده ی مهربان ....
خدایا دوستت دارم
تعجیل در فرج مولا صاحب الزمان صلوات
ظهور...
عناوین یادداشتهای وبلاگ
